Święte Oblicze, czyli krucyfiks z katedry w Lukce, jest najstarszą drewnianą figurą na Zachodzie. Badania przeprowadzone metodą carbon 14 w siedzibie firmy Chnet instytut fizyki jądrowej (Sieć dziedzictwa kulturowego) w Florencja potwierdź to. Ta wiadomość została opublikowana z okazji obchodów 950. rocznicy założenia katedry w Lukce.
W rzeczywistości Święte Oblicze jest przechowywane w katedrze poświęconej San Martino. Annamaria Giusti, konsultant naukowy ds. obchodów katedry w Lukce, powtarza: „Stwierdzona starożytność Świętej Twarzy zamyka odwieczny i kontrowersyjny problem dotyczący czasu wykonania tego dzieła. Teraz możemy uznać krucyfiks za najstarszą drewnianą rzeźbę Zachodu, jaka do nas dotarła”.
Święte Oblicze
Badania przeprowadzono na trzech drewnianych próbkach rzeźby oraz na fragmencie płótna nałożonego na powierzchnię drewnianą. Wyniki wykazały, że prace prowadzono między końcem VIII a początkiem IX wieku. Krucyfiks, symbol Lukki, jest jednym z najbardziej czczonych świętych obrazów chrześcijaństwa. W średniowieczu kult Najświętszego Oblicza rozprzestrzenił się w całej Europie do tego stopnia, że każdego roku tysiące pielgrzymów przybywało z różnych miejsc, aby oddać cześć drewnianemu krucyfiksowi z Lukki. Ciągły przepływ ludzi, którzy zapuszczali się wzdłuż Via Francigena pielgrzymować do stóp świętej ikony Chrystusa.
Mówi się, że w Anglii w 1087 roku król Wilhelm II złożył uroczystą przysięgę na imię Świętej Twarzy i nawet Dante, wielki poeta, wspomniał o tym w Boskiej Komedii. Nieinwazyjne badania rzeźby (zdjęcia rentgenowskie i analizy multispektralne) wykazały obecność polichromii pod ciemną barwą ikony. Ponadto trwa kampania ankietowa dotycząca mikroklimatu wewnątrz kaplicy Świętego Oblicza, która przez rok będzie testować wartości związane z wilgotnością i temperaturą. Czynniki decydujące o konserwacji dzieła drewnianego.
Święty wizerunek Chrystusa i Kościoła w Lukce
„Dla wspólnoty chrześcijańskiej Lukki i dla całego zachodniego chrześcijaństwa Święte Oblicze jest nie tylko jednym z wielu krucyfiksów, którymi usiane są nasze Włochy i nasza Europa. Jest relikwią, czyli „żywą pamiątką” Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Jest to pomnik, który ma swoje korzenie w starożytności i pozostawił niezatarte ślady w kulturze, duchowości Lukki i całego kontynentu”. Oto niektóre rozważania ks. Paolo Giulietti, arcybiskup Lukki, na świętej ikonie drewnianego krucyfiksu. „Obecność Najświętszego Oblicza w katedrze – mówi Don Mauro Lucchesi, rektor katedry w Lukce – zawsze miała duże znaczenie, jako punkt odniesienia także dla życia obywatelskiego najpierw Rzeczypospolitej, a potem miasta.
W rzeczywistości święty wizerunek Chrystusa został rozpoznany i ukoronowany jako Rex Lucentium. Wizerunek reprodukowano na budynkach, na bramach miejskich, w oficjalnych dokumentach rządowych, a nawet na monetach”. Obchody 950-lecia odbudowy katedry będą kontynuowane jesienią przyszłego roku po przerwie spowodowanej awaria pandemiczna. Wśród wielu zaplanowanych inicjatyw znajdują się także prace nad przebudową kaplicy Sant'Apollinare, w której zachowany jest grób Ilarii del Carretto, słynne arcydzieło autorstwa Iacopo della Quercia.
